Te beginnen bij Zsámbék:
De geultjes voor de afwatering van de kerk. Ze moesten geschikt zijn om er met een rolstoel doorheen te kunnen. We hadden nooit gedacht dat hier nog ooit gras zou gaan groeien.
Het bergje voor het standbeeld wat na ons bezoek dus geen bergje meer was.
Zo lomp en rommelig het er toen uit zag, zo net en mooi ziet het er nu uit, maar nu de binnenkant:
Het leslokaal (aan de straatkant) waar de straatkinderen en kinderen van arme gezinnen kookles kunnen krijgen. De inrichting en het materiaal is geschonken door Duitsland.
Na veel zweten en ploeteren heeft Andras het toch voor elkaar gekregen om iets heel moois neer te zetten. Het is nog lang niet af, maar hij heeft de muren wel al staan tot het dak.